PAS OP ! Puur vergif

Het lijkt een contradictio in terminis: puur en vergif, maar het gif is zo zuiver giftig dat het daardoor ook héél schadelijk is. Waar gaat het hier om? Het door mij zo gehate additief E 951 ofwel ASPARTAAM.

In deze tijd van het jaar zijn er weer allerlei goede voornemens betreffende het afvallen en minder eten, snoepen en drinken. Er wordt dan graag overgegaan op artikelen met de aantrekkelijke vermelding “LIGHT”. Een heel verraderlijke en verleidelijke vermelding op het etiket.

Ik wil hier graag de tekst weergeven (ingekort) over Aspartaam uit het boekje van Corinne Couget –“Wat zit er in uw eten?” De gids die u alerter maakt op al die E-nummers.

Additief E951=Aspartaam

Het gaat hier om het meest controversiële additief. Ondanks beweringen van sommige firma’s en de adviezen van vele gezondheidsdeskundigen om dit zoetmiddel te gebruiken om af te vallen of om suiker te vermijden, om het in poedervorm als tafelsuiker te gebruiken, in dranken met de benaming ‘light’; ondanks dit alles had dit additief nooit mogen bestaan.

 Aspartaam is in 1965 door een Amerikaanse scheikundige ontdekt om zweren te bestrijden. Al in 1973 hebben onafhankelijke Amerikaanse onderzoekers aangetoond dat Aspartaam het zenuwstelsel aantast en dat het  zeer kankerverwekkend is. Toch is het met behulp van grote investeringen op de markt gebracht en in duizenden producten en in honderden landen verwerkt. Het gaat om het meest controversiële additief van de eeuw, waarvan nog niemand in staat is om de impact van het schandaal dat onherroepelijk zal volgen, te voorspellen.

Dit middel kan maar liefst 92 bijwerkingen veroorzaken. De FDA in de VS heeft deze lijst 10 jaar geleden al erkend. De lijst varieert van eenvoudige hoofdpijn tot hersentumoren en bevat ook de ziekte van Parkinson, Altzheimer en Multiple Sclerose en diverse kankersoorten.
Het is dus uitermate belangrijk om dit additief (met diverse namen) definitief uit het eetpatroon te halen.

Dr. Roberts een deskundige op dit gebied legt  uit dat Aspartaam 3 stoffen bevat:

phenylalanine (50%), asparaginezuur (40%) en de laatste 10% bestaat uit methyl-esters die, eenmaal ingeslikt, zich omzetten in methanol, een zeer giftig gif. Deze methanol zet zich om in formaldehyde, even giftig als cyanide en arsenicum, in mierenzuur en in diketopiperzine, stuk voor stuk verantwoordelijk voor hersentumoren.

Aspartaam of E951 wordt zelfs in medicijnen verwerkt,  ook voor kinderen.

E951 behoort tot de familie van excitotoxinen. Een neurotoxisch product. Het heeft de trieste mogelijkheid de neuronen in de hersenen te stimuleren waardoor ze beetje bij beetje afbreken en het zenuwstelsel vernietigen en vervolgens  andere organen aantasten.    

De lijst van bijwerkingen en aandoeningen is te lang om hier verder te behandelen.

Het lijkt me duidelijk dat het hier niet om een onschuldig zoetmiddel gaat.

Beslist vermijden. In veel landen is dit middel al verboden.

Herfstweer

Kristallen

Enige tijd geleden was ik met mijn vriendin bij haar dochter en schoonzoon in Goes. Het was mooi weer en daarom waren we veel in de tuin. Op een hoekje van het terras lag een onbeduidend hoopje steen. Overwoekerd door mos en veel aarde. Toch zag ik een klein puntje wit - een kristalpuntje. Na wat peuteren ontdekte ik een prachtige grote steen. Breed ongeveer 35 cm en hoog 25 cm. Helaas was deze wel zoveel kilo's dat meenemen in de trein echt niet kon.
Beloofd werd als zij naar Apeldoorn zouden komen de steen meegenomen zou worden. Het lag toch maar een beetje in de weg. En dat gebeurde.
Een lange tijd heeft de steenklomp liggen weken en na veel borstelen werd het echt mooi.
Op de foto's zie je heel.kleine kristalpuntjes. Het grootste puntje dat je kunt ontdekken is slecht 3 mm groot.

 

Ik ben er heeeeeeeeeeeeeeeeel blij mee.

Ja, ik ben er nog.

Al een paar maanden in het medische en therapeutische circuit rond gescharreld. Nog heel even en dan wordt het weer rustiger. Ook een paar veranderingen in huis toegepast die veel tijd vergden. Maar... de iconen liggen weer klaar en hebben al een ondergrond gekregen. Het fijne werk moet nog even wachten. Je hebt hier een heel rustige en vaste hand voor nodig. Na veel gesjouw heb ik die nog niet.
Ik ben bezig met twee engelen: Gabriël en Michael. Ook een Christus Pantocrator met open boek. In dat boek staan natuurlijk letters in het Grieks. Dat beheers ik niet. Via een Griekse kunstenaar en iconenschilder(es) heb ik de tekst gekregen. Johannes 8 : 12. "Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal nimmer in duisternis wandelen, maar hij zal het licht des levens hebben"
Het leuke is dat dit contact is ontstaan omdat ik in een boek 'Iconen schilderen' een afbeelding zag van een "Voetwassing" . Een icoon die ik graag wil gaan maken. Mijn werk als Podotherapeut heeft alles met voeten te maken en ik ben daar door gefascineerd. In het boek stonden email-adressen van de makers van het boek. Een Deense schrijfster wist mij de naam en adres van de maker te geven. Dat was Kelly uit Athene. Zo is het contact begonnen. De afbeelding in het boek was een halve afbeelding omdat het origineel niet meer goed te bekijken was. Uiteindelijk heeft Kelly een foto van een totale voetwassing kunnen sturen. Met daarop Jezus die Petrus de voeten wast en alle andere discipelen, dat wordt dus een hele klus.Zie foto.

Ik ben er dus nog hoewel het leek dat ik uit blogland was verdwenen.  

Tot Ziens.

Ontmoeting

WATER

Ontmoeting III

Het vervolg op twee eerdere blogs over een interessante ontmoeting in de trein. Het ging over water. Het gesprek was te kort. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Waar gaat een interessante man met zoveel kennis heen, verder dan Apeldoorn. Dat moest volgens mij de universiteit in Enschede zijn. Ik zocht de website van de universiteit op en op de eerste pagina vond ik meteen het antwoord: Prof.dr.ir. A.Y. Hoekstra krijgt een eredoctoraat in Roemenië.

Hij ontvangt het eredoctoraat vanwege zijn bijzondere bijdragen aan de ontwikkeling van het vakgebied integraal waterbeheer en duurzame ontwikkeling. Enzovoort.

Een felicitatiemail van ons beiden is door hem heel erg gewaardeerd en hij wist nog precies waarover we in de trein gesproken hadden. Hij wenste me ook nog veel succes met mijn ‘vindingen’.

Zoals er een Ecologische-footprint bestaat Zo bestaat er ook een  “WATER-FOOTPRINT”. Deze watervoetafdruk is geïntroduceerd door prof. dr. ir. A.Y. Hoekstra. de Twentse hoogleraar van TU-Twente in Enschede. En met deze man spraken we in de trein.
CV.

Arjen Hoekstra is professor in Water Management aan de Universiteit Twente en is gespecialiseerd in water resources management, stroomgebiedbeheer, beleidsanalyse, systeemanalyse en de wetenschap van duurzame ontwikkeling. Hoekstra volgde zijn opleiding aan de Universiteit van Delft, waar hij een MSc in civiele techniek cum laude behaalde en een PhD graad in beleidsanalyse. Hij heeft ervaring in diverse academische omgevingen in Nederland en daarbuiten. Hij bezocht meer dan vijftig landen ter wereld en heeft daardoor een breed internationaal netwerk. Hoekstra leidde en nam deel aan een breed scala aan interdisciplinaire onderzoeksprojecten en begaf zich op die manier op verschillende terreinen: van de milieu- en aardwetenschappen, engineering en economie tot de antropologie en beleidswetenschappen.

Meer over Arjen Hoekstra kun je vinden op de site van TUTwente.

Wat is een watervoetafruk? Onderstaand een artikel erover dat in de National Geographic heeft gestaan.

Je kunt de afbeelding met de rechtsklik kopiëren en plakken en daarna inzoomen. 

Het bestuderen waard.

Door de warmte, de hitte  van de laatste dagen ( 30°C. in de kamer) wordt steeds duidelijker hoe belangrijk water is. Door deze ontmoeting werd ik nog veel meer bepaald bij het gebruik van water. Iets waar ik toch al zuinig mee omsprong. Maar feiten en cijfers maken nog meer duidelijk.

Een ontmoeting om nooit meer te vergeten. Zoiets kun je toch maar mooi meemaken in een trein. We hebben ervan genoten.

Regenboog

Hier ligt "een pot met goud" bijna voor het grijpen.

Park

Zomaar langs de straat.

                                              

Tot mijn grote verbazing ontdekte ik dat mijn zorgvuldig gepositioneerde foto's op een breedbeeld computerscherm helemaal anders in beeld gebracht werden. Ook over elkaar heen en dat was niet de bedoeling. Daarom nu toch maar weer onder elkaar en hoop dat het dan op breedbeeld goed staat. Mocht iemand ongeregeldheden zien, graag een reactie. 

Kerken

En toen waren er nog vier.

Zondag de derde RK-kerk gesloten in Apeldoorn. 1 -  De Hubertuskerk: bij de nieuwbouwplannen gesloopt en daarna deze plannen niet meer ondersteund door bisdom. 2 - De Fabianus- en Sebastianuskerk door instortingsgevaar per direct gesloten. Zie bovenstaande berichten. 3 - Deze zondag de Bonifatiuskerk: een te oud gebouwtje en geen geld om te vernieuwen.
Op termijn zal er 1 kerk over blijven voor de eredienst in heel Apeldoorn. Binnen twee jaar zal er nog weer een kerk sluiten.Twee kerken zijn Rijks- of Gemeentemonument, wat daar mee gaat gebeuren is nog niet duidelijk. 

Van het heilige spirituele getal 7 zal het voorlopig verworden tot het materiële getal 4. En uiteindelijk tot het individualistische getal 1.
Tekenend voor de kerk?

Afbraak (geen Apeldoornse kerk)

Luxe

Om over na te denken.

Apeldoorn, juni 1992

Beste mensen, Bij het voorbereiden van het onderwerp voor de a.s. gespreksavond over: "Luxe en hoe gaan we er mee om", bekropen me twee hoofdgedachten.1e Het is een bijna schandelijke luxe om over luxe te praten. 2e Er is in zoveel richtingen te denken, dat er een strenge selectie nodig is uit het aanbod van lectuur e.d. Toch een gerichte aanpak gezocht.

De bedoeling is om NIET te praten over: ze, hen, hun, daar, als, mijn, het is, maar WEL over: ik, hier, nu, ik vind, voor mij is. Om niet in oeverloze, onpersoonlijke discussies te geraken over wie, wat verstaat onder een bepaald begrip of woord, vraag ik jullie om de uitleg van de ander, zonder meer, te accepteren en in de discussie de ander te respecteren in haar of zijn opvatting. Niemand hoeft het eens te zijn met de ander, maar misschien willen, kunnen we aan het eind van de avond elkaars standpunt of gezichtspunt meenemen in het licht van: - eigen verantwoordelijkheid - gerechtigheid - keuzes maken - ergens voor staan - bereidheid om ons kritisch ten aanzien van ons eigen consumptiepatroon op te stellen - een diepteonderzoek t.a.v. ons geloof of onze levensfilosofie, ons afvragen of we met LUXE goed omgaan.

Onderstaand vinden jullie gedachten, overwegingen citaten en (gewetens)vragen om tot een zinnig gesprek te komen. Veel leesvoer, dus sterkte! *****

Art. 25 sub 1. Universele verklaring van de rechten van de mens. - Een ieder heeft recht op een levensstandaard die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn voor zichzelf en zijn gezin, waaronder begrepen voedsel, kleding, huisvesting, medische verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil. *****

"De overvloed heeft ons gemakzuchtig gemaakt. Voortdurend staan we bloot aan de verlokkingen aan de consumptiemaatschappij, die ons wil doen geloven dat alles wat ons gelukkig maakt te koop is. De tijd en de economische ontwikkelingen dwingen ons echter weer tot een soberder leven. Iedereen kan zich leren matigen, mits hij er de noodzaak van inziet en zelf het heft in handen neemt en beseft dat vrijwillige versobering de eerste, noodzakelijke stap tot zelfbevrijding is". *****

Wat is mijn motivatie voor "BEGEERTE"? Bijvoorbeeld: Ongenoegen in het leven; Ik heb het verdiend; Het past bij mijn status; Waarom niet?; Hebzucht. Of...? *****

Wat ik voor de bevrediging van mijn behoeften nodig heb, is goed. Wat daar bovenuit gaat, is ten overvloede en dus fout. Hoeveel dingen hebben we aangeschaft om 'onze stand' op te houden of omdat we 'mee willen doen'? *****

Waar beginnen weelde en overvloed (LUXE) voor mij? De grote vooruitgang? Leven in overvloed? *****

Sinds de mensen in overvloed leven, zijn ze sterker veranderd van houding tegenover zichzelf en hun bestaan dan ze gewoonlijk willen weten. Ze hebben zich ijlings bij het leven in welvaart aangepast, maar ze hebben niet geleerd er de grenzen van te zien. Het grootste gevaar is niet de welvaart zelf, maar de mate waarin zij onze bereidheid ondergraaft om te blijven werken aan ons levensgeluk. De overvloed begint met het onvermogen om de dagelijkse strijd om het bestaan te aanvaarden. Wie deze uitdaging ontloopt, wie een leven leidt van voortdurende compromissen tussen zijn eigen ideeën en de verleidingen van de consumptiemaatschappij, zal vanzelf proberen het gemis aan resultaat en succes op een tweederangs manier te compenseren. *****

Wie zorgen heeft die hij niet aankan gaat op zoek naar compensatie.*****

Wat versta ik onder: "VERSPILLING" ? Maak ik mij daar schuldig aan; of: Hoezo schuldig? of: Ik weet nergens van.
Waarom kan de één met minder meer doen? Kunde of motivatie? Beperking als natuurlijk regelmechanisme. Hoeveel heb ik nodig om het leven te kunnen leven dat ik zou willen leiden, voor mijn strikt persoonlijke behoeften. Iedereen kan mij wat, ik wil gewoon iets hebben. De ander ziet maar. *****

Kunnen en/of willen we de spiraal doorbreken? Als wij erop gaan zitten wachten tot het noodlot of andere mensen ons een verandering van ons leven opdringen, gooien we de mogelijkheid weg zelf ons leven volgens onze ideeën te regelen. Wanneer spreekt mijn geweten?*****

WELVAART IS ONRECHT, ZOLANG ER ARMOEDE BESTAAT.

Elk resultaat dat uit een particuliere beslissing voortvloeit, kan op den duur in bredere kringen tot veranderingen leiden. Wat wij ook van de toekomst verwachten, het zal altijd meer kans van slagen hebben, als wij met schijnbaar onbeduidende veranderingen bij onszelf beginnen. In plaats van het met zwaarwichtige woorden van anderen te eisen. *****

Wie gelooft dat er eens geen honger meer zal zijn en geen dorst, is geroepen om niet te berusten in de armoede van dit moment.

Wie gelooft dat de vrede eens heersen zal, is geroepen nu vredestichter te zijn.

Wie gelooft dat eens heel de schepping zal zijn bevrijd, is geroepen nu voor het milieu in de bres te springen.

God weet door zijn Geest mensen te inspireren tot geloof, hoop en liefde zodat wij andere wegen durven te gaan dan die welke de "tijdgeest" ons voorschrijft. *****

____________________________________

Deze overwegingen en gedachten zijn o.a. ontstaan na het lezen van: "De keerzijde van de economische medaille" Een geloofsbrief over de economie. Uitgegeven in 1992.

De afbeeldingen zijn van L. Munnik.

De gesprekken waren goed, er was veel goede wil in ons groepje. Veel van bovenstaande gedachten werden uitgebreid behandeld.

Maar.......hoe staat het er nu voor in de wereld?

WAT IS ER VERANDERD SINDS 1992 ? NIETS ?- MISSCHIEN ONS BEWUSTZIJN DAT HET NU ECHT NODIG IS OM TE VERANDEREN. DOOR ONS ALLEMAAL.

EN WAT DOET DE REGERING? SNOEIEN OP VERKEERDE PLAATSEN EN BIJ DE MEEST KWETSBARE MENSEN?

*********************************************

Ontmoeting

Ontmoeting II

In een eerder blog gaf ik aan dat er iets verrassend gebeurd is op de terugreis naar huis van Den Bosch naar Apeldoorn. Althans voor ons was dat zo. We hadden een overgangsbewijs 1^e klas gekocht omdat we dachten dat het druk zou zijn in de trein. In Amersfoort moesten we overstappen. 1^e klas coupés stoppen meestal dicht bij een uitgang. Deze keer niet omdat het een internationale trein was vanaf Schiphol naar Duitsland. Helemaal achteraan was nog een coupé vrij. Net op tijd binnen.

Er zat een jonge man in ruiten overhemd met de schoenen uit, lekker onderuit gezakt, met een rugzak op de grond. Niets schokkends aan dus. Hij ging koffie halen in de restauratie. We zeiden: Lekker als het zo koud is. Ja, zo gaat dat in Nederland, we praten veel over het weer, maar het was echt erg koud die dag. Hij antwoordde dat het in Italië ook erg koud was en zo ontstond een gesprek. Hij was naar een congres in Milaan geweest en ik vroeg of het een interessant congres was. Hij lachte een beetje en zei: Ik hoop het maar want ik heb zelf de lezing gehouden. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik of ik mocht weten wat het onderwerp was.
Watermanagement en Waterbeheer en Duurzame ontwikkeling. Had hij ook nog met de prins te maken vroeg mijn vriendin. Nou nee, was het voorzichtige antwoord. Het gesprek ging dus over water. Ik vertelde van mijn plan om de woestijnen terug te dringen met het plaatsen van objecten om het kleine beetje water dat door de kringloop van het water aan de randen van de woestijnen door die objecten opgevangen zou kunnen worden. En deze dan steeds verder te verplaatsen de woestijn in.

Zie Label: Wetenschap – Woestijn 19 maart 2009 (In mijn plan waren het een soort plastic bomen. Meerdere vliegen in een klap. Werkgelegenheid om de bomen te maken, het plastic-eiland uit de oceaan vissen en recyclen enzovoort).

De temperatuur zou toch te hoog zijn en het zou niet lukken. Jammer. Ik nam mijn toevlucht toen maar tot het project van Geoff Lawton, Permacultuur en vroeg wat hij daarvan vond.
Permaculture-Greening the Desert Final(2009).mp4 Zie daar verder.

Het antwoord kon hij al niet meer geven want we waren inmiddels in Apeldoorn en het gesprek moest daardoor beëindigd worden.
Tot nog toe alles bij elkaar nog niet zo heel speciaal, maar wel leuk.
Dat was ontmoeting II. Het vervolg in een later blog.

Schilderen

Jaren geleden schilderde ik nog met olieverf. Er staan nog steeds een paar niet afgemaakte doeken in mijn kleine kamer. De bedoeling is een drieluik te maken. Op de drie doeken staat alleen nog maar een dunne laag verf met een idee van wat het zou moeten worden. Ik ben nu van plan het helemaal opnieuw op nieuwe doeken te gaan realiseren. Met acryl. De bedoeling opnieuw schetsen en hopen dat de inspiratie en techniek komt.
Even iets anders dan het fijne schilderwerk van de iconen. 
                                                                 

Veldje voor de flat

Veldje gemengde bloemen voor de flat

©Foto C. Grootenboer

Water

Foto - Frankrijk

Ontmoeting

Ontmoeting I

Een paar weken geleden was ik met mijn vriendin in ’s Hertogenbosch en later op de dag nog in Hedel bij haar familie. Mijn vriendin was daar voor een reünie met haar studiegenoten. Ik had daar niet zoveel te zoeken hoewel ik enkelen er van wel kende. Na een kop koffie met een Bosche bol ben ik dan ook weggegaan en ben in de stad in een paar winkeltjes geweest waar we meestal even gaan neuzen. Maar… daar was ik al vlug uitgekeken. Het was die dag nogal koud en wat doe je dan als je in Den Bosch bent, dan ga je naar de Sint Jan. Dat is traditie, dat was niet mijn traditie maar sommige dingen neem je gemakkelijk over. Er is altijd wel iets te zien, bijvoorbeeld de glas in lood ramen van Marc Mulders.  En ook wel iets te doen, een kaarsje opsteken bijvoorbeeld bij de “Zoete Lieve Vrouw van Den Bosch”. Ik wilde er ook naar iconen gaan kijken of er misschien kaarten van kopen. Dat is niet gelukt. Rond het middaguur werd er een mis opgedragen en ik ben er achterin bij gaan zitten. De woorddienst was toen al afgelopen dus waar over gepreekt was weet ik helemaal niet. Opvallend was de zéér devote houding van de meeste mensen. Een houding die ik eigenlijk nooit zie in mijn eigen stad Apeldoorn. Misschien is het nog de Brabantse mentaliteit ten aanzien van de RK-kerk. Ik weet het niet.
Nadat ik nog wat rond gelopen heb, ben ik teruggegaan naar het ontmoetingspunt. Mijn vriendin zou een deel van de reünie meemaken maar niet alles. Daarna naar familie in Hedel waar het ook nog heel gezellig was.

Aan het begin van de avond gingen we met de trein weer huiswaarts. Niet wetend wat een aangename verrassing ons nog te wachten stond.
Daarover meer in Ontmoeting II.

Chinees

Deze grote pot heb ik al minstens 35 jaar in mijn bezit. Er is me gezegd dat het een pot is om rijst in te bewaren. Of dat ook echt zo is weet ik niet. Er staan Chinese karakters op die ik helaas niet kan lezen. 

 Misschien staat hier het antwoord op. 

  

Mocht er iemand zijn die weet wat hier staat.
Graag een reactie.

Uitzicht op het Haringvliet

Aalscholver

Bloem

Vraag

Kan iemand mij zeggen hoe deze bloem/plant heet. Deze staat op dit moment overal in de parkjes en in de grasperkjes. o.a. samen met de margrietjes. Het is denk ik familie van de korenbloem, maar ik kan het nergens vinden.

Wie helpt mij aan de juiste naam?

Alvast bedankt!!!

Kleur

Eindelijk weer wat kleur op het balkon. Er moet nog heel wat gedaan worden om het nog vrolijker te maken. Een bak die ik heb laten overwinteren is er niet door gekomen. Dus iets nieuws oppotten. Voor dat oppotten heb ik zo'n tafeltje gekocht waar je lekker op kunt knoeien met de aarde. Nou ja? Het is echter een crime om het in elkaar te zetten. Ik ben best wel handig in dat soort dingen.







Je denkt dat alles zal kloppen maar dat viel tegen. Daar waar je iets moet vastzetten zitten net spijkers en breekt dus een boor. Of de schroeven houden toch de poten niet goed vast. Morgen ga ik maar verder en zal het wel klaar zijn. Het ziet er dan ongeveer zo uit als deze afbeelding.
 

Er zijn overal aanbiedingen en reclames van o.a. balkonplanten. Nog even zoeken wat ik zal nemen. De planten moeten wel tegen veel zon kunnen. Mijn balkon ligt namelijk heel erg op het zuiden. Mijn hele flat is vlug erg warm. Als de zon tenminste schijnt. Vanuit het oosten de ochtendzon aan één kant van het huis, het warmt dan al heel snel op, daarna op de zuidkant de hele dag zon en in het westen gaat de zon pas laat onder en schijnt dan nog schuin in huis. Als het toevallig een warme zomer wordt dan moet ik wel eens vluchten naar een koelere plek.
Een beetje warmte is natuurlijk wel lekker. We wachten af. Voorlopig maar even genieten van wat warmer weer, maar niet al te lang zo hoog als nu bij ons.   

Boeken

Dit zijn drie nieuwe boeken die ik pas heb gekocht:
Willigis Jäger:     Elke golf is de zee. Mystieke spiritualiteit.
Bram Moerland:  Schatgraven in Nag Hammadi.
Hans Stolp:       Maria Magdalena, of het lot van de vrouw.
Hieronder wat men er over schrijft.
******************************************************************

Williges Jäger wil de verschillende mystieke tradities opnieuw in de belangstelling plaatsen, tot leven te wekken en ze met elkaar en met het moderne wereldbeeld verzoenen. In dit boek begeleidt hij de lezer op zijn persoonlijke zoektocht naar waarheid en naar de diepere zin van het leven. Er worden antwoorden voorgesteld en oplossingen aangeboden die voorbijgaan aan het oude vertrouwde wereldbeeld en een nieuwe visie bieden op mens en werkelijkheid. Het herontdekken van de rijkdom van de grote mystieke tradities maakt het mogelijk dat de toekomstige weg van de mensheid een 'weg naar binnen' zal zijn. Elke golf is de zee kwam tot stand op basis van gesprekken die Christoph Quarch voerde met Willigis Jäger, met als doel de lezer te helpen deze 'weg naar binnen' te ontdekken en te leren bewandelen. De kosmische visie en het holistisch denken van de auteur geven de hier gepresenteerde mystieke spiritualiteit een verrassende frisheid en actualiteit.

Neerslag van gesprekken met de Duitse benedictijner monnik en Zenmeester Willigis Jager. ……  Het boek wil een leidraad zijn bij het zoeken naar de waarheid en de diepere zin van het leven. De auteur tracht de verschillende mystieke tradities met elkaar en met het moderne wereldbeeld te verzoenen. Hij biedt daarmee nieuwe perspectieven op mens en werkelijkheid. Door middel van de rijkdom van de grote mystieke tradities leert hij de lezer 'de weg naar binnen' te bewandelen. Aan de orde komen onder meer 'de grondslagen van de mystieke spiritualiteit' en 'de spirituele beoefening van de mystiek'. De gesprekken zijn boeiende leesstof voor spirituele zoekers.

(Biblion recensie, Drs. C.J.G. v.d. Burg)

Gnostiek, waar gaat dat over?
Bram Moerland geeft in dit boek een helder en verstaanbaar antwoord op deze vraag.
Het onderwerp van dit boek zijn de gnostische teksten die werden gevonden bij Nag Hammadi in Egypte, die dateren uit de eerste eeuwen na Christus. Stap voor stap maakt Bram Moerland de lezer vertrouwd met de wereld waarin deze teksten geschreven werden.

Maria Magdalena heeft volgens Hans Stolp als enige van zijn discipelen Jezus werkelijk begrepen. Aan de hand van oud-christelijke teksten als de 'Pistis Sophia' beschrijft hij de tweestrijd tussen Maria Magdalena en Petrus, de rots waarop het instituut kerk is gebouwd. 'Heer, deze vrouw is onverdraaglijk voor ons', klaagt Petrus. Uitgezonderd Johannes, schrijven de drie andere bijbelse evangeliën op hun beurt de rol van Maria Magdalena volledig weg. Die tendens zet zich voort in latere eeuwen: waar zij in de eerste eeuwen nog 'de apostel der apostelen' werd genoemd, ging zij de geschiedenis in als de hoer en de bezetene. Een degradatie die zij overigens deelde met alle vrouwen in de geschiedenis van het christendom. Aan de hand van het ruim honderd jaar geleden ontdekte Evangelie van Maria Magdalena tracht Hans Stolp haar verloren geraakte geheime kennis weer boven te halen. Volgens Stolp heeft zij, net als Jezus, de hoogste inwijdingen ontvangen in buitenlandse mysteriescholen in India en Egypte. Hij nodigt de lezers uit haar inwijdingsweg te volgen en beschrijft de zeven 'knopen' die zij daarvoor moeten ontwarren. Wie haar weg volgt, wordt net als zij 'een wetende. Een mens in wie de liefde lichtend schijnt.'

(Biblion recensie, M.C. Brak)

Dana

1944 Tweede Wereldoorlog.

In het voorjaar 1944 vond de inundatie plaats. Dit was geen natuurramp, maar het bewust onder water zetten van het land door de Duitse bezetter.  Ook Goeree-Overflakkee werd onder water gezet. (30-90 cm). Foto van Den Bommel. De dijken waren opgeblazen.  

De Duitsers waren bang dat de geallieerden (o.a. Amerika en Engeland) hier aan zouden vallen. (De aanval op D-Day 6 juni 1944 vond echter plaats in Normandië in Frankrijk.) De mensen die in de overstroomde gebieden woonden moesten verhuizen. (evacueren).

In die tijd kwamen tante Dana, oom Leen en Pie(tje) vanuit Oude Tonge bij ons in Vlaardingen in huis. Ik was toen nog net geen vier jaar oud. Ze bleven bij ons tot eind juli 1945. Voor mijn ouders was het denk ik niet gemakkelijk omdat onze woonruimte niet groot was. Ik weet wel dat ze het met liefde hebben gedaan. Af en toe waren er spanningen want in de Hongerwinter in het Westen van het land was het moeilijk om aan eten te komen. Mijn vader die in die tijd niet zo gezond was, is op de fiets een paar dagen weggeweest en kwam terug met een klein zakje aardappelen. Toch weer even iets te eten. De gaarkeuken was onze uitvalsbasis zal ik maar zeggen. Als ik het woord gaarkeuken alleen al hoor krijg ik rillingen over mijn lijf. Het was dan ook niet te eten, maar dood gingen we niet. Dat nou ook weer niet.

Ik was bang. Voor de overvliegende vliegtuigen. Veel vliegtuigen die laag over kwamen en erg bromden. Het bombardement van Rotterdam heb ik alleen meegemaakt in de buik van mijn moeder. Dat was nog veilig. Vanuit Engeland verder naar Duitsland kwamen ze over Vlaardingen heen. Het ging ook wel eens fout, in het havengebied werd wel eens een vliegtuig neergeschoten.  Maar het geluid steeds weer boven ons huis….ik kroop dan vlug onder een tafel, waar ik ook was. Van mijn moeder moest ik eigenlijk dapper zijn, wat ze dan precies zei weet ik niet meer, maar tante Dana nam het altijd voor mij op en van haar mocht ik zelfs onder de keukentafel mijn matrasje leggen als me dat rustig maakte. Mijn moeder had daar uiteindelijk vrede mee. Toen ik ouder was schrok ik altijd nog als er vliegtuigen overkwamen. Later begreep ik dat dat resten uit de oorlog waren.

Begin 1945, ’s morgens vroeg. Tante Dana was altijd vroeg op. Wekte mij vanonder de keukentafel en was heel lief voor mij. Zingen deed ik veel en het leukste was om heel vroeg door een kiertje van de deur in de nog heel stille straat te zingen:


                                                       ‘t Zonnetje schijnt zoo heerlijk schoon.
                                                          ’t Vogeltje zingt op held’ren toon, 
                                              ’t Windje suist zoo zacht, ja het zingt met ons mee.
                                            In de weiden dartelt het jolige vee. Lustig klinkt mijn lied. 
                                                               Wie zingt met mij mee? 

Een paar keer achter elkaar. En dan weer vlug de deur dicht doen. En samen hadden we dan heel veel schik. Het klonk wel mooi in die stille straat.

*********************************************************************************

De naam DANA betekent 'geschenk' en staat daarmee voor de kwaliteit van het geven. Tevens draagt het de betekenis van het 'delen' in de zin van communiceren in zich. De handen staan symbool voor deze kwaliteiten. In het boeddhisme staat Dana voor een van de zes deugden, namelijk die van vrijgevigheid, vriendelijkheid en openheid. Dana is voor boeddhisten een van de verdienstelijkste dingen die we kunnen doen. Liefdadigheid of edelmoedigheid. Echte dana betekent dat je uit vrije wil geeft, zonder aan jezelf te denken en in het vredige besef dat anderen kracht uit je daad zullen putten.

Daarover later meer. 

Vrede

 ‘Vrede’

We kunnen U niet domweg bidden, o God,

om aan de oorlog een eind te maken;

want wij weten dat U de wereld zo gemaakt hebt

dat de mens zijn eigen weg naar de vrede moet vinden,

bij zichzelf en bij zijn naaste.

Dit is het begin van een gedicht van theoloog Jack Riemer.

                                                                                                                                      

Vrede moet je leren.

Kwaad bestaat. Bij mensen. Niet bij God, dat is in de letterlijke zin “god’s”onmogelijk. Ja kwaad bestaat. We zien het al te veel om ons heen. Van groot kwaad tot kleine overtredingen. Van haat tot niet liefdevol samengaan. Van oorlog tot discriminatie. Van terreur tot het verbod op godsdienstvrijheid. Van pesten op school tot het onderuit halen van een voetbalspeler. Van fraude tot hebzucht. Van vijandsdenken en vooroordelen. Van roddel tot negeren. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met voorbeelden. Niemand kan er omheen, kwaad bestaat. Echter, al deze voorbeelden van handelen is mensenwerk.

En aan mensenwerk kan men iets doen. Zijn we daartoe bereid?

Gelukkig gaan we steeds meer zien dat we onderling van elkaar afhankelijk zijn en betrokken moeten zijn op elkaar. We delen langzamerhand de overtuiging dat elk verschil in ras, natie of geloof geslecht moet worden om nog in een leefbare wereld te kunnen leven. Tegenstellingen worden overal steeds scherper en het wordt moeilijk om sprankjes hoop te blijven zien.

Vrede kun je leren door Liefde

Bestaat het nog, bereidheid en de wil ten goede? In een tijd waarin we overspoeld worden door voornamelijk slecht en gruwelijk nieuws, zou je bijna geloven dat er niets anders in de wereld gaande is dan oorlog en geweld.- De internationale Dag van de Vrede geeft Eén dag staakt-het-vuren, één dag zonder geweld en dan ook nog niet overal. Vrede in de wereld lijkt op dit moment verder weg dan ooit. En zelfs in gebieden waar geen oorlog is, ervaren veel mensen geen vrede in zichzelf. Terwijl er tegelijkertijd zo naar verlangd wordt. Vrede begint hier, bij u bij mij. Niet bij regeringen of overheden. Onrust begint bij ons en vrede begint bij ons, bij ieder mens afzonderlijk. Hebt u nu vrede en rust in uw hoofd en in uw hart? 

Als ik de woorden vechten voor vrede of de strijd aanbinden met ?  wie dan ook hoor of lees, overvalt me een machteloos en verdrietig gevoel. Natuurlijk begrijp ik die woorden wel maar ze maken me in de war. Vechten is toch het laatste dat we zouden moeten doen om vrede te kunnen krijgen.

Als positief punt in mijn leven heb ik me altijd vastgehouden aan een paar, voor mij belangrijke spreuken.

                             Ik geloof dat er grote schoonheid leeft in mensen en

            Er is maar één kracht op de wereld waartegen niets bestand is – de Liefde -.

Wat kunnen u en ik dan bijdragen om hieraan gestalte te geven. Het zal duidelijk zijn dat we op de plaats waar wij gesteld zijn niet de groots mogelijke invloed kunnen uitoefenen op het wereldgebeuren. Toch zijn er genoeg mogelijkheden om iets te doen. In de eerste plaats zouden we bereid moeten zijn een aantal waarden als grootste goed te gaan zien. We kennen denk ik allemaal de woorden uit 1 Korintiërs 13: - Je kunt de taal spreken van mensen en engelen, de gave van profetie en alle geheimen der wetenschap bezitten. Al geef je alles weg dat  je bezit  - als je de Liefde niet hebt, ben je niets. De Liefde vergaat nooit. Van Geloof, Hoop en Liefde is de Liefde de grootste.

De wereld met die Liefde tegemoet treden is niet altijd gemakkelijk. Toch zijn er veel initiatieven die proberen vanuit die Liefde de wereld te verbeteren of te helpen. Alle kleine radertjes van die initiatieven passen in grotere, zodat langzaam maar zeker het effect beter zichtbaar kan worden.         

En wanneer ik zelf op de plaats waar ik gesteld ben in liefde mijn armen uitstrek en jij doet dat ook dan grijpen onze armen eveneens als radertjes in elkaar en worden we deel van het grote geheel want geweld eindigt waar Liefde begint.      

Wie vervult is van liefde hoeft niet bezorgd te zijn over zijn taak.

         Op zijn weg worden zij neergezet, die deze liefde nodig hebben.

Er wordt dus een actieve rol van ons verwacht om dit werkelijkheid te laten worden.

Vrede

Wanneer we het over vrede hebben kunnen we omschrijven wat dat voor ons betekent; kunnen we wel begrippen en woorden vinden die dat weergeven. We verbinden er vrijheid aan, respect voor elkaar, openheid in de samenleving en zo nog veel positieve benaderingen.

De essentiële bijdrage aan vrede in de wereld is de innerlijke ervaring van vrede in onszelf. Toch kunnen we wel degelijk invloed uitoefenen op veranderingen buiten onszelf. Een kleine bijdrage kan al een groot effect hebben. Iets dat je je niet altijd meteen realiseert. Wat zou uw, mijn bijdrage teweeg kunnen brengen?

Bijdragen aan een verandering van de stroom der dingen wordt wel verwoord als het leggen van een steen in de rivier. Het is een metafoor voor de bijdrage die je als individu kunt leveren. De bekende Bram Vermeulen verwijst ernaar in zijn lied ‘De steen’. We kunnen zelf iets bijdragen en dat dan ook ervaren, door het te doen.

De steen

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt er altijd een weg omheen.


***

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde ‘t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
het water nooit dezelfde weg zal gaan.

Duurzame vrede ontstaat vooral dankzij inzet en betrokkenheid van goedwillende mensen. Het is een bewustwording, en solidariteit met mensen die worden bedreigd in hun eerste recht op vrede, ontwikkeling, veiligheid, godsdienstvrijheid en mensenrechten.

Ja, ik weet dat na deze innerlijke beschouwingen nog steeds oorlogen gevoerd worden om vrede te verkrijgen, muren gebouwd worden om de ‘vijand’ het recht op normaal leven te ontnemen, gejaagd wordt op terroristen, commissies opgericht worden om te mogen zijn die je bent, kindsoldaten worden geronseld, in de katholieke kerk vrouwen worden uitgesloten, strijd wordt geleverd om de armoede tegen te gaan, er ruzie gemaakt wordt op het schoolplein en in de politiek. Enzovoort, enzovoort…..

Strijd in vele vormen.

In veel kerken wenst men elkaar aan het einde van een viering de Vrede van Christus. Wat doen we met die wens?

 Moge het zo zijn. 

                 

Die muur, die afschuwelijke muur in Israel, wanneer zal deze, zoals de Berlijnse muur, niet door regeringen maar door de mensen zelf neergehaald worden?

Toen Jericho belegerd werd waren het de zeven priesters die op de ramshoorns bliezen, maar pas toen het hele volk begon te schreeuwen kwamen de muren omlaag

(Oude Testament, boek Jozua, hfdst.6)

Autorijden

Een paar weken geleden moest ik mijn rijbewijs verlengen. Dat uiteraard gedaan omdat ik het ook nodig heb voor mijn Saxonette (dat was vroeger een Spartamet). Omdat ik geen auto heb was het al een heel lange tijd geleden dat ik zelf in een auto had gereden. Daar had ik wel erg veel zin in. De stoute schoenen aangetrokken en bij een rijschool informatie gevraagd of er lessen waren voor "her-intreders". Ja dus en meteen een afspraak gemaakt. Vanmiddag een les van twee lesuren, dat zijn 100 minuten, achter elkaar gedaan. Het type auto kende ik niet, het was dus even wennen hoe de auto zou reageren. Eerst iets te hard geremd maar verder een heerlijke middag gehad. Langs allerlei kleine lastige weggetjes met vooral veel bochten; hellingproef, schakelen,  weten hoever je van de kant af bent enzovoort.  Vooral aandacht voor die vervelende uitstaande spiegels van geparkeerde auto's. Maar ook dat ging goed. De hele stad en buitengebieden en ook op de snelweg nog even gereden. Het eindresultaat was prima volgens de instructeur. Op mijn vraag hoe het volgens hem was gegaan was zijn antwoord: Goed tot Zeer goed. Nou dat is een heel lekker gevoel moet ik zeggen. Over twee weken nog eens zo'n zelfde les van 100 minuten en dan vooral extra aandacht voor inparkeren, achteruit rijden en de snelweg nog wat langer berijden om allerlei situaties tegen te komen. Ik verheug me er nu al op.  

Blij

Enige tijd geleden zag ik bij een kennisje, Mini Z. een schilderij van haar. Ik werd er direct door geraakt. En zoals vaak kun je niet meteen verklaren waarom dat is. Ik vroeg haar: als je het ooit een keer wilt verkopen mag ik dan boven aan het lijstje staan als gegadigde. En ja dat kon. Het zou nog wel even duren want Mini had het nog maar pas klaar. Toch plotsklaps vertelde ze dat de koop mogelijk was. Mijn emotie over het schilderij heeft haar ertoe gebracht het mij te gunnen. En uiteraard heb ik niet lang geaarzeld. Het heeft een mooi groot formaat, 60 x 80 cm. Het hangt nu in mijn kamer en ik ben er reuze blij mee. Steeds zie ik er meer in, en omdat ik haar een beetje ken weet ik ook welke emoties hebben gespeeld toen zij het maakte. Het is geschilderd in de stijl van János Bittenbinder. Zijn schilderijen vind ik prachtig.

Later over János meer omdat mijn blog gewijzigd is kan ik het hieronder niet kopiëren.

Icoon

Correctie op tekst
Na lang navragen eindelijk zelf de juiste gegevens gevonden van onderstaande icoon

"Moeder Gods Eleousa"

Naar een icoon in Byzantijnse stijl in de eerste helft van de 16e eeuw

Afm. 31 x 36 cm in tempera

De exceptionele kwaliteit van de door de schilder gebruikte pigmenten en het indrukwekkende

stralend coloriet laten er geen twijfel over bestaan dat de schilder van deze icoon werkte op het eiland Kreta

Deze heilige icoon,
gewijd 18 maart 2012
is geschreven door de hand van
Cornelia Grootenboer
te Apeldoorn - Nederland
2011 - 2012

© C. Grootenboer